Dit is een uitspraak die ik veel gebruik in mijn werk als interieurontwerper. Een ‘volgens het boekje’ perfect interieur, waar alles netjes op elkaar is afgestemd, vind ik over het algemeen erg saai.
Het lijkt alsof je in een showroom loopt in plaats van in iemands ‘thuis’. Ik vind een interieur veel interessanter als er iets niet helemaal klopt. Dan kijk je nog een keer. Dát maakt een interieur persoonlijk.
Waarom begin ik over imperfectie terwijl de foto een beeldschoon boompje laat zien?
Dat kan ik uitleggen. Dit boompje stond al in mijn voortuin toen ik hier 25 jaar (!) geleden kwam wonen. Nu ben ik zeker geen perfectionist waar het de tuin betreft (verder…), maar dit boompje snoeide ik ieder najaar keurig terug om het netjes in model te houden. Die ene tak die uitstak werd rigoureus teruggesnoeid, want die paste niet in het perfecte plaatje. Totdat ik 3 jaar terug de natuur liet begaan.
Het resultaat, de zijtak werd immens groot en de prunus gaf een flinke schaal pruimen als bedankje. En ieder jaar is de oogst groter. Vogels, buurtkinderen, voorbijgangers die op weg naar het park de verleiding niet kunnen weerstaan…er ligt iedere dag een berg pitten op het muurtje rondom de voortuin. Ik vind het wel grappig. Maar waar ik het aller-gelukkigst van word is de twee kleuren bloesem, die ieder jaar uitbundiger lijkt te bloeien.
Mijn conclusie, soms moet je de dingen een beetje op z’n beloop laten en kijken hoe het uitpakt. Of het nu om de tuin gaat of om je interieur, perfect hoeft niet en geef het de tijd om met jou mee te groeien.